Zbadajmy co nieco prosty program w Javie, np. taki jak w ostatnim poście. Jego kod może wyglądać tak:
package javaapplication5;
public class JavaApplication5 {
public static void main(String[] args) {
// TODO code application logic here
System.out.println("program przykładowy");
}
}
Na tym schemacie opierają się wszystkie aplikacje. Uwaga! Wielkość liter ma znaczenie!
Słowo kluczowe public oznacza tutaj nazwę modyfikatora dostępu. Określa ono jaki dostęp do kodu mają inne części programu.
Class oznacza odwołanie do jakiejś klasy (więcej w swoim czasie). W Javie wszystko opiera się na klasach. Są to zbiory mechanizmów programu, dzięki którym może on działać.
W Javie wszystko musi znajdować się wewnątrz jakiejś klasy! Jej nazwa w naszym przypadku to: JavaApplication5.
Plik źródłowy musi nazywać się tak jak klasa publiczna, jego rozszerzenie to *.java
Jeśli nasz program jest OK, to w wyniku kompilacji powstaje plik *.class
Wpisując nazwę poprzedniego pliku możemy uruchomić nasz program (pomijamy rozszerzenie). Metoda main musi znajdować się w kazdej klasie, gdyż wirtualna maszyna Javy wykonując skompilowany program zaczyna wykonywanie kodu z main we wskazanej klasie.
Klasę możemy wskazać poleceniem: java NazwaKlasy
Nawiasy klamrowe oddzielają kolejne bloki programu. W szczególności w klamrach zawierać się musi kod metody czyli jej ciało. Uwaga! Każda instrukcja zakończona musi być średnikiem!
Polecenie System.out.println("jdjdjd"); używa obiektu System.out, zaś w stosunku do niego stosuje metodę println.
Ogólna skłądnia stosowana w Javie do wywołania jej odpowiedników funkcji jest następująca:
obiekt.metoda(parametry);
W powyższym przykładzie możnaby użyć metody print, która po prostu nie dodaje na końcu znaku nowego wiersza.
Komentarze.
Komentarz w jednej linii zamieszczamy po dwóch ukośnikach
//komentarz
Większe bloki można zamieścić pomiędzy znakami /* */
/*
blok komentarzy
*/
Można też zastosować składnię postaci:
/**
*/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz